Loveliest; hoe het begon

Loveliest; hoe het begon

Al heel lang ben ik gek op alles wat maar met creativiteit te maken heeft. Als hobby hield ik van tekenen en soms tekende ik wel eens verschillende portretten voor mensen in opdracht. Ik schreef gedichtjes om mijn gedachten en gevoelens op papier te zetten en vond het super leuk om bezig te zijn met vormgeven, schilderen en fotograferen.


De gedichtjes die ik toen schreef, waren helaas wat minder vrolijk omdat ik toen niet zo goed in mijn vel zat. Toch hielp het mij verschrikkelijk om mijn gevoel op te schrijven, ervoor te zorgen dat het letterlijk op papier stond om een stukje ervan te kunnen verwerken. Alle kleine gebaren toen in die periode dat ik mij wat minder voelde, voelden als zulke grote dingen. Het waren echt de lichtpuntjes en door de kleine dingen op momenten dat jij het zo nodig hebt weet je echt wie er voor je is en waarom je van ze houdt.


Inmiddels gaat het beter met mij, best goed zelfs. Ik doe wat ik het leukst vindt (helaas voor mij zijn dat heel veel dingen en heb ik soms een klein beetje last van keuzestress, maar je hoort mij niet klagen). Ik ben iemand die nooit uitgeleerd is en dat ook niet wil zijn en blijf daarom op mijn eigen tempo het liefst constant bezig.


In het begin van deze gekke periode waarin we elkaar zo weinig kunnen en ook mogen zien verloor een vriendin van mij een dierbare. Ik kon er niet fysiek voor haar zijn maar wilde zo graag precies mijn gevoel overbrengen. Ik heb zo lang het internet afgestruind, om precies datgene te vinden dat daarvoor zou kunnen zorgen maar ik vond het overal net niet. Ik was ervan overtuigd dat ik niet de enige zou zijn die hier op zoek naar was en dacht ineens aan het schrijven.


Binnen een avond stonden er heel wat gedichtjes op papier. Ook niet allemaal even vrolijk, maar wel met al mijn gevoel erin. Ik was er zeker van dat dit het moest zijn. Dat deze gedichtjes precies de emotie en het gevoel ook aan de ontvanger over zouden brengen en dat ik gek zou zijn als ik hier niks mee zou doen. Mijn volgende doel was om hier producten bij te vinden die dit doel zouden ondersteunen.



Een webshop beginnen was altijd al een droom. Deze had ik ergens op de achtergrond gestopt, want ik was al druk genoeg met alle dingen die ik leuk vond, vond ik. Toch had ik ook even wat meer tijd en rust om na te denken toen deze periode kwam. Misschien heb ik me er ook wel gewoon ingestort, want als je mij zou vragen of ik het allemaal goed het uitgedacht, een strategisch plan had opgesteld en het precies voor me zag dan is mijn antwoord op alle vragen nee.


Nadenken past wel bij mij, ik denk ook echt wel dat ik soms teveel denk. Het gaat maar door, ik moet er echt moeite voor doen om even rust te vinden maar ik hou er ook wel van. Het past bij mij. Van de buitenkant lijk ik heel rustig en ik denk ook wel dat mensen om mij heen mij als rustig zullen beschrijven maar van binnen gebeurd er heel veel. Al deze ideeën komen ineens in mij op en als mijn gevoel daarbij zo sterk is en ik er voor dat ik begin al zo gelukkig van word, dan doe ik het gewoon. Dan ineens schakel ik dat denken uit en vertrouw ik erop dat ik het kan, dat het me gaat lukken en dat ik wel ga zien wat ik tegenkom.


De naam was verzonnen in een middag, de huisstijl af in een avond en ik denk dat de webshop ook binnen een week al klaar stond. De uitstraling van de kaarten wilde ik passend maken; subtiel, klein en rustig wat past bij het gevoel en de boodschap die ze overbrengen. Ik begon met een paar gedichtjes en later kwamen er steeds wat meer bij. Soms door klanten die een heel goed idee hadden, voor een ander moment een kaartje zochten of omdat ik ineens een middag al het andere wat ik aan het doen was moest laten vallen omdat ik er precies op dat moment nog 5 uit mijn mouw kon schudden.


Wat ik heb geleerd en wat voor mij heel erg belangrijk is, is dat creativiteit niet vanzelf komt. Inspiratie komt niet vanzelf. Je vangt dingen op, zet je gevoel om, denkt of denkt juist even helemaal niet en je moet je er gewoon helemaal aan overgeven in het moment. Als je daar niet voor open staat is het verschrikkelijk moeilijk. Misschien zie ik wel gewoon te weinig of geen beren op de weg en is dat ook meteen mijn valkuil, maar ik weet zeker dat als dat niet het geval geweest was ik het allemaal nooit voor elkaar had gekregen.





Het geluk is natuurlijk ook dat door al mijn interesse in alle creatieve disciplines, ik heel erg veel zelf kan doen. Ik kan een huisstijl maken, weet hoe branding gaat, ben thuis in het schrijven, in fotografie en ik weet hoe ik een website in elkaar moet zetten. Natuurlijk zijn er nog genoeg dingen die ik niet weet, maar ik leer wel gaandeweg. Elke keer moet ik nog een beetje lachen vanbinnen, als ik een berichtje of email krijg waarbij er in ‘jullie’ vorm over Loveliest gepraat wordt. Sommige mensen denken dat er een heel team achter zit, en daar zit ik dan alleen achter mijn laptop te antwoorden in mijn kleine kamer dat inmiddels veranderd is een opslagruimte, inpakcentrum en creatief kantoor in een.


Gelukkig komt er in de zomer verandering in en heb ik samen met mijn vriend een huis gekocht. Hier is meer plek voor Loveliest en dat gaat ervoor zorgen dat er iets meer rust en ruimte is. Wel fijn aangezien de ideeën blijven komen en de collectie daarom ook steeds groter wordt. Ik heb geen idee hoe het gaat lopen en of er in de toekomst nog evenveel vraag naar is, als de mogelijkheid om wel bij iemand langs te gaan weer groter wordt. Tot die tijd blijf ik er heerlijk mee bezig en dat is een geluk als het alle dingen bevat die je het liefste doet. Verder ben ik er ook niet bang voor als het dan niet meer werkt, dan begin ik aan het volgende idee dat nu even op de achtergrond is geschoven.




Terug naar blog